Saltar al contenido
Portada » Poetas

Poetas

Guillermo Ferrandez

Eu nacin no Inferniño ( Ferrol) no 1951. Son profesor de secundaria e fai anos que ocasionalmente adicome a esto da escritura, teño publicado Poesía : As arrugas do tempo. Ensaio: A chave inglesa e » O Ferrolan» un estudio da fala local. E Novela: La Piedad del invierno y Conacho. Participo na Poesía Salvaxe dende fai dez anos, sendo ista unha cita que enche de luz a nosa espera.

Juan Carlos Valle “Karlotti”

Juan Carlos Valle “Karlotti” nació la primera vez en Maside (Orense). Posteriormente renacería en tantas ocasiones como episodios iniciáticos adornan su intensa biografía. Poeta, viajero y axitador tabernario, siempre en la órbita de una vangarda lúcida y militante.  Fruto de su constante experimentación vital, articulo movimientos políticos y literarios en León y Valladolid,  montó bares alternativos trenzados a base de jazz, Leon, los amigos fueron los responsables, poesía y amistad (Él Cafetín, Él Farolito, ambos en Valladolid). Las revistas serán el medio: Hebe, Haz y Envés, Un Angel Mas, Cuadernos Leoneses de Poesía, Veneno ​ , etc. Presente en antologías como TODOS DE ETIQUETA, UN GOLPE DE DADOS…Un par de libros ​ publicados, TODOS LOS JUEVES SALVO LA LUNA y POSTALES DE HUMO​. Cofundador de LA SEMANA DE POESÍA SALVAXE, de FERROL, que en este año será realidad por décima vez. Edita con Guillermo Ferrandez, A ESCOLMA SALVAXE, una antología de los 44 poetas que pasaron por Ferrol los primeiros seis años de la cita. Participa libros colectivos como el libro ​ ​LA ENCRUCIJADA. ​ ANTOLOGÍA, editada por MUSAC y publicada con motivo del proyecto ​Nombrando el porvenir celebrado en el museo en 2014.” En el libro colectivo «Un Sol en cada Plaza». Participa en el FESTIVAL EÑE, ​Festival literario EÑE​ ​del año 2014, con Manuel Rivas. En Septiembre del año 2016, participa en Dresde, en el FESTIVAL BLAUE FABRIK FFIM 2016, Poemas de Karlotti, leídos por él y Vanessa Vidal, música de Günter Heinz, Ruairi O´Brien, light art Y dos libros inéditos: LAS ADORABLES DERROTAS y TRADUCIENDO EL SILENCIO DEL MUNDO

Marcos Lorenzo

Coruñés de Elviña, fillo de carpinteiro e costureira, neto de labregos de Agolada. Economista da palabra. Antropólogo especializado en poetas.

Fundador da Semana de Poesía Salvaxe de Ferrol, xunto a Guillermo Ferrández e Juan Carlos Valle Karlotti, a quen dedicou unha historia de vida ficticia: “Karlotti, un poema crónico” (Axóuxere Editora, 2013). Escritor de aforismos e outros textos rumiantes en “Liquidación de Existencias” (Difusora de Letras, Artes e Ideas, 2005). Científico social crítico co sistema científico. Ademais de en Galicia, viviu tempo en LisboaMedellín e Edimburgo.

Creador da Sociedade ‘Patafisica do Atlántico, do partido político Reticencia Galega e do movemento incendiario SuFaTo (Superafavordetodo). Locutor, xunto a Pedro Ferrández do programa “Aquilo que vibra”, en Radio Filispim.

Membro do Consello da Cultura Galega (sección “Lingua, Literatura e Comunicación”), patrón da Fundación Premios da Crítica Galicia, coordinador do Curso de Experto Universitario en Xestión Cultural da Universidade de Santiago de Compostela, e director do ciclo de cultura contemporánea NEXOS.

Antonio Orihuela

Antonio Orihuela (Moguer, 1965). Profesor y escritor. Doctor en Historia por la Universidad de Sevilla. Últimas publicaciones: Comiendo Tierra www.babab.com/biblioteca/books/antonio_orihuela.pdf Piedra, corazón del mundo. Germanía. Valencia. 2ª edición en www.nodo50.org/mlrsLa ciudad de las croquetas congeladas. 2ª edición en Baile del Sol. Tenerife, 2014. Narración de la llovizna. 2ª Edición en Ed. Baile del Sol, 2009. Esperar Sentado. Ed. La Baragaña, 2014.El amor en los tiempos del despido libre. Ed. Amargord. Madrid, 2ª Ed. 2016. Salirse de la fila. Ed. Amargord, 2015 y Palos. Ed. La linterna sorda. Madrid, 2016. Es autor de las novelas experimentales x Antonio Orihuela. LF Ediciones. Béjar, 2005 www.rebelion.org/noticia.php?id=20493Cerrar Almaraz. Sporting Club de les lletres. Valencia, 2014. Muerte es la palabra. Ed. Amargord, 2015, y M Editorial Calumnia. Palma de Mallorca, 2016. También de los ensayos Libro de las derrotas. Ed. Oveja Roja. Madrid. 2009. Moguer, 1936. 3ª edición en Ed. La Oveja Roja. Madrid, 2010; Poesía, pop y contracultura en España. Ed. Berenice. Córdoba, 2013; La voz común: una poética para reocupar la vida. 2ª edición en Ed. La Vorágine. Santander, 2014; Palabras raptadas. Ed. Amargord, Madrid, 2014; La caja verde de Duchamp y otras estampas cifradas. El Desvelo Ed. Santander, 2016 y Diario del cuidado de los enjambres. Enclave. Madrid, 2016.

Elisabeth Oliveira

Autora de POESIS, poemario en galego, castelán, portugués e francés cuxos textos, da man de catro cantautores, da península e dalén dos mares, deron vida a un CD que acompaña o libro , confesa que a súa inspiración lle ven a miúdo da poesía da(s) música(s).

Os versos nácenlle do que observa, do invisible das cousas, da rabia que lle provoca a actualidade, e xurden tanto en galego coma en castelán, francés ou portugués…

Escribe como outros pintan, esculpen ou compoñen: dando forma, cor e ritmo ás palabras e buscando na sinxeleza a evocación das emocións atemporais.

Pretende que o poema, aínda sendo música, provoque o silencio, ese silencio penetrante que deixa pouso e que pide que volvamos a el para tocarnos por debaixo da pel. Noutras ocasións, xoga coas palabras para levar un sorriso á boca do lector sobre temas que habitualmente se nos presentan negros.

Ten por seguro que a poesía, coma todas as artes, é quen de salvarnos como individuos e coma especie.

Ana Vega

Ana Vega ha colaborado en revistas y publicaciones nacionales e internacionales, participado en antologías poéticas como La manera de recogerse el pelo coordinada por David González (Editorial Bartleby) u otras publicaciones como Poetas Asturianos para el siglo XXI de Carlos Ardavin (Editorial Trea). Ha publicado El cuaderno griego (Editorial Universos), Realidad paralela (Editorial Groenlandia), Breve testimonio de una mirada (Editorial Amargord), La edad de los lagartos (Editorial Origami), Herrumbre (Editorial Groenlandia), Llanquihue (Editorial Huerga & Fierro), Al xeito del tambor (Ed. Trabe, 2013), Auschwitz 13 (Ed. Amargord, 2013), Cantar en el desierto (Trabe, 2015) y Resiliencia (Trabe, 2015). Accésit del XXVI Premio Nacional Hernán Esquío 2008, premio de la Crítica de las Letras Asturianas 2011. Compagina su actividad literaria con su actividad docente como coordinadora de cursos y talleres de creación y creatividad y su colaboración en diferentes medios de comunicación como periodista, crítica literaria y columnista.

Yolanda Castaño

Nacín en Santiago o ano da revolución punk (1977), pero vivo na Coruña dende hai 27. A poesía ocupa o centro da miña vida dende os 7, e a esa cerna médranlle 7 brazos: POETAS DI(N)VERSOS (o ciclo mensual con poetas galegos e estranxeiros que coordino na Coruña dende 2009), PontePoética (o Festival internacional que dirixo en Pontevedra cada abril dende hai 7 anos), o Obradoiro Internacional de Tradución Poética que coordino dende 2012 na illa de San Simón, a videopoesía, a poesía para nenos e nenas, a tradución poética e o desenvolvemento de obradoiros literarios. Tiven a honra de recibir sete galardóns preciosos: o Johán Carballeira 1998, o Premio Nacional da Crítica 1999, o Espiral Maior 2007, o Premio Ojo Crítico 2009, o da Fundación Novacaixagalicia, o Irmandade do Libro como “Autora do Ano” 2014 para as Librarías de Galicia e o de Finalista do Nacional de Poesía.

Poemas meus foron traducidos a 27 linguas. Puiden amosar o meu traballo en multitude de países de Europa, Asia e América. Ademais dos poemarios, das edicións bilingües e das obras publicadas como editora e tradutora, saquei 7 plaquettes entre castelán, chinés e macedonio. Colaborei durante anos en prensa escrita galega e tiven bolsas como escritora en residencia en Rodas, Múnic, Pequín e Edimburgo. Despois de “A segunda lingua”, o meu próximo libro será… o sétimo!

Acéfalo Teatro

Acéfalo Narciso, la compañía de teatro de Producciones Infames, participa por segundo año consecutivo en la Semana de Poesía Salvaxe de Ferrol con el estreno absoluto de la obra Post Scriptum.

Sobre Post Scriptum

Post Scriptum, el nuevo proyecto escénico de Acéfalo Narciso Teatro, es un espectáculo que prima el lenguaje de la poesía llevada a escena. Post Scriptum es el resultado de un trabajo de investigación sobre la vida y obra de poetas que eligieron el suicidio como forma de poner fin a sus vidas. Partiendo de dicho trabajo, ANT teje una dramaturgia simple en formas pero compleja en emociones, en la que la luz y la oscuridad son utilizados como elementos dramáticos para construir un enorme collage compuesto por textos propios y la libre adaptación de autores como René Crevel, Raymond Roussel, Florbela Espanca, Vladimir Maiakovski o Jacques Rigaut, entre otros.

Biografía de Acéfalo Narciso Teatro *Retro-espacio de improvisación. Sala Retrovisor, León [18 de diciembre de 2013]

*ImproHotel. Hotel Quindós, León [26 de marzo de 2014]. *Beat Room Hotel. Hotel Quindós, León [16 de diciembre de 2014]

*Hotel Las Vegas** [versión dos de Beat Room Hotel],en colaboración con Teatro El Mayal-ULE. Muestra Internacional de Teatro Universitario-MITEU, Orense [19 de abril de 2015] *Premio del Jurado al Mejor Espectáculo de la MITEU * Hotel Las Vegas**, en colaboración con Teatro El Mayal-ULE. Ciclo de poesía Nombrando el porvenir, MUSAC, León [31 de mayo de 2015]  *“PATIOS” [versión tres de Beat Room Hotel]. Vídeo promocional del ciclo “PATIOS” de Producciones Infames [julio de 2015] *Meta A. Morfosis, en colaboración con Kosikas y Telares. Ciclo “PATIOS”, Colegio Oficial de Arquitectos, León [8 de septiembre de 2015] *Match 3. UAW/MF, León [5 de febrero de 2016] *60 bpm. UAW/MF, León [16 y 17 de marzo de 2016]

Víctor M. Diez

Víctor M. Díez nació en León en 1968. Poeta, actor.

Realizó estudios de Psicología y Filosofía en la Universidad de Salamanca. Ha trabajado como programador informático, camarero, gestor cultural, redactor, castañero, actor… Es autor de los poemarios Evaporado va (Ed. Provincia, León. 1996) finalista de la XII Bienal de Poesía «Provincia de León»; Cordura Abajo (Junta de Castilla y León, Valladolid. 1996) Premio Letras Jóvenes; Circo Varado (Nómadas, Oviedo. 1999);

Oído en Tierra (De la luna libros, Mérida. 2000) VI Premio «Ciudad de Mérida» de Poesía; Voz fuera de campo (Icaria, Barcelona. 2004); Ser no representable (De la luna libros, Mérida. 2004); Todo espera un fuego (Antología 1989-2008; Ed. Provincia, León. 2010), Funeral Celeste (Ed. Eolas, León. 2011), Escrito Sonámbulo (Ed. Amargord, Madrid. 2013), Discurso privado (Ed. Eolas, León 2014) Maldito baile

obligatorio (Antología del autor. Ed. Liliputienses, Plasencia. 2016) y Todo lo zurdo (Varasek ediciones. Madrid. 2016).

Además ha sido incluido en las antologías y recopilaciones. Ha firmado, guías de viajes, catálogos de pintura y libros de encargo como XXV años de Teatro Corsario (Junta de Castilla y León, Valladolid. 2007) y Decir casa -antología poética sobre el hecho de habitar- (Trenzametal Edita, Zamora. 2008). Ha sido responsable de ciclos poéticos como Alzado de la ruina (Salamanca, 1996), Pequeñas cosas para el agua (León, 2001),

Cuatro Cuartetos (León 2007-2009), Un golpe de dados (León, 2010), Roma en el espejo (León 2013, 2014), Nombrando el porvenir/Encruijada de poetas (MUSAC, León 2014, 2015) y Laboratorio poético (Ayto León 2014, 2015).

Colaborador habitual de revistas literarias y prensa diaria, trabajó para la Semana Internacional de Cine de Valladolid, como redactor de su revista oficial SEMINCI, durante ocho ediciones. Ha coordinado varios Talleres de Escritura Creativa para

institutos, centros cívicos, universidades (León, Duke) y el Ayuntamiento de León.

Como poeta de acción ha colaborado en la última década con músicos improvisadores en diferentes proyectos. Actualmente recorre escenarios nacionales e internacionales con las ag rupaciones Sin Red y Morse. Actor de teatro y cine, está inmerso en varios proyectos escénicos y audiovisuales.

Jaro Da Silva

Genaro da Silva (Pontevedra, 1980),

Biólogo e enxeñeiro forestal. Mestrado en Biodiversidade e Ecosistemas. Realizou tamén estudios musicais no Conservatorio de Pontevedra.

O seu interese pola interrelación entra distintas modalidades artísticas levouno a participar en diversos proxectos colectivos, como Artefactos, onde se vincula pintura e poesía, ou Conversacións con oOgro, no que se xuntan música poesía e pintura. Tamén participa en performances co pintor Víctor Cirujano e os músicos Alejandro González e Abel Molina. En 2007 estreouse a obra lírico-Musical Imst, creada en colaboración co músico Juan Lois Diéguez. Dirixe dende o ano 2013 a associação Tr3sreinos, sita no arraiano concello de Vinhais, dende a cal, entre outras cousas organizan o Encontro anual de poesía Trilingüe dos Tr3sreinos, editan a revista do mesmo nome e manteñen a páxina tr3sreinos.com

Ten visto poemas seus publicados en diversas revistas e libros colectivos (Premios de relato, poesía e tradución da Universidade de Vigo, 2013 e 2016, Xerais).

En 2008 publícase o seu poemario Mudanzas (Premio de poesía Universidad de Zaragoza 2006) e en 2015 a obra Esguello, en colaboración coa pintora Carolina Munaiz, a través da Fundación Cuña-Casasbellas. Fabulario Novo- Hipofanías.

José Pinto

José Pinto

O meu nome é José Pinto. Nasci em Vila Real, no ano de 1988, onde voltei a residir transitoriamente. Comecei a escrever depois de ingressar na universidade (ou no mundo). Por necessidade. Uma certa incontinência purificadora. Sou psicólogo de formação, mas tenho muitos interesses, especialmente viajar. E escrever. O meu primeiro livro de poemas foi premiado por uma editora do Porto em 2015. Desde então, poemas meus têm sido musicados, entre os quais um Tríptico para piano, voz e viola d’arco, composto pelo compositor, maestro e pianista Filipe Pinto, apresentado em Leipzig (Alemanha). Colaboro com a revista galega Palavra Comum tenho poemas publicados na revista Zunai no Brasil e na revista portuguesa DiVersos. Assumo funções de coedição na revista Tr3sreinos e sou fundador, leitor e performer de poesia no coletivo Calhau, de artistas emergentes em Vila Real. Frequento a oficina de Experiência estética e poesia contemporânea, facilitada por Luís Carmelo, na Escola de Escrita Criativa (Lisboa). Mantenho o website e blog no endereço umacervejanoinverno.wordpress.com

Ángel A. Simón

Acerca de Eudosio Ramírez Crec es poco lo que se sabe de cierto. En sus concretas y fugaces apariciones se presenta como “conferenciante por orden de su mujer”, de cuya existencia nadie vivo ha dado por el momento un testimonio verosímil, y de la que él mismo dice: “¡Me da un miedo horrible cuando me mira!” 

Ángel Simón aparece en el teatro profesional en 1999. Desde entonces ha venido haciendo su labor como actor, dramaturgo y director en los grupos MU Teatro y Cía. Lumière Fugitive, de los que es miembro fundador, y colaborando también con otras compañías como Thêatre-Sans-Frontières (UK) o Ultramarinos de Lucas. Ha presentando piezas de Beckett, Bernhard, Bulgákov, Cervantes, Dürrenmatt, Lorca y Harold Pinter, y llevado a los escenarios sus propias composiciones.

Al Suin e Elicio Barrio

Elicio Barrio, (Eli Quartier), acordeón. Hijo y nieto de acordeonistas ha estudiado a fondo el legado de músicos como Gus Viseur y Jo Privat y es uno de los pocos especialistas de vals musette en nuestro país. Ha desarrollado su labor junto a grupos de música popular como Reñubero y Pandetrave. Además de su trabajo en el grupo de jazz manouche 3 Gatos Swing, mantiene junto a su padre un espectáculo de música bailable. Ha grabado varios discos de música popular.

Alfredo R. Vidal (Al Vidal), guitarra. Cofundador de los grupos de música popular Barrio Húmedo- con el que gana en 1973 la X edición de la Canción del Mundo Celta- y Chácara con el que representa a España en el XI Festival de la Juventud. Cofundador de los grupos de jazz Combo de Sara y Majataba Hermanos. Director del espectáculo de música e imagen Musulmanía. Colabora como músico y compositor en varios montajes del grupo de teatro Corsario. Cofundador del grupo Cohíba, música popular de Cuba y del grupo de jazz latino Yayabo. Varios discos en su haber. Junto a Eli Quartier participa en numerosos montajes de música y poesía: Acid Cabaret y Semana de Poesía Salvaxe en varias ediciones

Felipe Zapico Alonso. Mamífero anartista.

Hago muchas cosas, casi todas por admiración y desobediencia. La palabra, fotografía y artes de la contemplación son mis rutinas diarias.

Tragos, Litro de versosBalances ParcialesEngendrando hábitoEl Ladrón de peras, Fotomatón, Cosas, The Bestiario y Etimolomías (Uno), El traje nuevo del emperador 2.0, Muros marcados con tiza, Ser Plomo, Rumores, Pie a tierra, Vados de paso oculto y Pensamientos Zadaístas son mis libros individuales.

Colaboro en cuantos fanzines y revistas me quieren un poco, participo en diversas antologías y libros colectivos y casi siempre estoy en la carretera.

En estos años he colaborado en prosa y verso en diversas antologías, proyectos conjuntos y revistas y fanzines: Vómitos neuróticos, Simpatía por el relato, Vinalia Trippers From The Crypt, El casco, La hamaca de tela, Voces del Extremo: Antología 1999-2011, Banderines del Zaguán, Poetas del 15M, Aftersun en Pulp Black Box, Gatos y MangurriasUnderground Boys, Esto no rima, Infierno Suave, Poesía Armilar, Revista Ateneo Libertario Al Margen, Elefante Rosa Fanzine, Estudios: revista de pensamiento libertario (Poesía y huelga), Revista Ombligo, Alquimia Tierra, Meando contra viento, La Conserva, Dos poemas y un café, Antología Campamento Dignidad Poemas para la conciencia, Proa, Voces del Extremo: Poesía y resistencia, Probeta (fanzine poético experimental), Rojo y Negro, Imagina cuantas palabras, Giroscopio, Nómadas, La Fanzine, Vinalia Trippers Spanish Quinqui, Antología JA!MUSEU, Antilogía Dolores de poesía en los bares, Poeta de Guardia, Revista Excodra: La Historia, Escolma Salvaxe: Ferrol 2007-2013, Palavras contra el Balium´10, Cuaderno de Creación, La Encrucijada: Antologia: Nombrando el porvenir: encrucijada de poetas en el MUSAC, Barrantes, Triadae Magazine 2 , Art for Art´s Shake, Ágora de poesía, Vinalia Trippers Duelo al Sol, Diva de mierda (antología alrededor del ego), Voces del Extremo: Poesía antidisturbios, La Jirafa en Llamas, Las Noches de LUPI en Punta Umbría EDITA, Narrativa breve, El Paraíso, Palabras de barricada: una recopilación de anarcoversos, Tiempo visible, Narrativa breve, Alantre: Ideario artesanal y sin patrón, Revista Excodra: La Filosofía, Feliz el cerdo, Art for Art´s Shake: La locuraTriadae Magazine 3, Acción poética SMS , El NaufraguioAtrocity Exhibition: La locuraArt for Art’s Shake: La nocheRevista Excodra: La amistad, 24 horas, Un minuto de ternura, Fanzine Imbécil nº5, Letras del Mediterráneo, Proyecto SSSSI, Fanzine Elefante Rosa 24 Mapa corporal, Bigardo Fanzine 5, Contra: poesía ante la represión, Elefante Rosa “Papel de estraza”, Caracolas en el pulso, Revista Excodra: La danza, La estrella de la carretera 1, Sentimentos Invisibles 1.8, La estrella de la carretera 2, La Jirafa en Llamas 15 y Voix Vives festival poético de Mediterráneo en Mediterráneo. Antología Toledo 2016, Fanzine 2KTETAS, Fanzine Superimbécil, La estrella de la carretera 3, 4 y 5, As de bastos de Baraja Poética.

Me gusta indefinirme como mamífero anartista y punto. También puedo decir que no he obtenido premio alguno, aunque tampoco he perdido ninguno. Escribo porque me da la gana. Escribo porque estoy triste o contento. Escribo porque casi no se ladrar. Escribo para conjurar los demonios, los fantasmas y las soledades. Escribo para mí. Escribo por todos los que no saben. Escribo para poder gritarlo. Escribo para susurrar. Escribo porque no puedo parar. Es.cribo por desobediencia, rabia e indignación.

También canto, porque el que canta su mal espanta. Cada día hago más cosas con las manos, con madera, tinta, papeles. Sólo me falta encontrar un carromato y un chiflo para ir pregonándome por las aldeas.

Paseo por el mundo mirando y esa mirada trato de optimizarla tirando fotos de casi todo lo que veo, todo lo que miro, lo que observo y por supuesto lo que admiro.

Lucia Aldao y María Lado

Poetas desde a súa adolescencia, Lucía Aldao e María Lado non soportan a idea dun poeta aburrindo ó público cos seus textos. Por iso inventaron hai xa 12 anos un formato de lectura («o aldaolado») no que cantan as súas cancións favoritas, contan historias máis ou menos simpáticas que teñen que ver cos poemas, a literatura, ou a súa azarosa vida de escritoras, e propoñen ao público que se convertan en autores dadaístas a través de divertidos xogos. O que faga falta para que o respectable asista a unha velada chea de poesía, emoción e divertimento.

Desta experiencia naceron títulos como Onde estea un cubata que se quite un soneto, Moita poesía, pouca diversión, Poeta de mierda, Con dez poemas por barba, After, Sempre en Ibiza, ou Pendanca e Oso, espectáculos cos que viaxan por Galicia nunha xira crónica, e por algún lugar máis de cando en vez.

Xoan Abeleira

Xoán Abeleira é poeta, narrador, tradutor, crítico e xornalista galego, cofundador do Grupo Surrealista Galego. Ten publicado máis dunha ducia de libros de poesía e de prosa, entre os que destacan Animais Animais, As nosas sombras no Xardín de Serralves, Pan de ánimas e a serie para nenos As aventuras de Nunavut. Traballou e colaborou en numerosos xornais e revistas, como El País, La Opinión de A Coruña, El Urogallo ou Quimera. Durante as súas máis de tres décadas de actividade profesional, ten traducido, en galego e en castelán, unha trintena de autores, coma Arthur Rimbaud, Guillaume Apollinaire, Sylvia Plath, Ted Hughes, Jack London ou John Berger, entre outros. A súa última achega até o momento é Pleamargen, un volume publicado por Galaxia Gütemberg que recolle as mellores obras da última etapa de André Breton.

Itha K.

tha K. Katártika estudió oficialmente filosofía en las Universidades de Valencia y Maguncia y extraoficialmente en la Universidad de Frankfurt becada por el Ministerio de Educación el DAAD (Servicio Alemán de Intercambio Académico) y muchos días y noches trabajando en bares. Desde agosto del 2008 vive como nómada en Berlín y asentada allí en el “Archivo Walter Benjamin-Theodor W. Adorno” en el que ha investigado más de nueve años la obra de Benjamin y Adorno teniendo como foco la actualidad de la filosofía como interpretación históriconatural del arte y la literatura – la poesía – como forma de exposición de la filosofía “después de Auschwitz”. Sus conferencias y publicaciones científicas se centran en Crítica de la sociedad, estética e interpretación y en autores como Friedrich Nietzsche, Georg Lukács, Walter Benjamin y Theodor W. Adorno. Sus últimos experimentos en el ámbito filosopoético son micropoemas enajenados de sí mismos. Con ellos intenta construir imágenes dialécticas mediante un lenguaje reducido kafkianamente a gesto que apunta hacia un er(R)otismo haciendo el pino a dos manos con Sigmund Freud. Sus performances han podido verse en Dresden, Berlin, Valencia, Ferrol o León. Desde hace dos años trabaja en la versión final provisional de su poemario “PORNOSOTROS. Historianatural del er(R)otismo” en el que des-escribe en fragmentos poético-filosóficos a los grandes de la literatura en un intento de re-sexualizar lo sublimado en los textos clásicos.

als Kellnerin MIKROPHILOPOSOPHIE des Bedeutungsloses nennt.

Eugenia Sanmartin

Son eu, eugenia, muller nos 40, cantante de corazón, aprendiza eterna de guitarrista, actriz que goza encarnando outros seres, poeta escondida e esquiva de min mesma, con incerto pánico a amosarme, con certo desexo de transformarme en canle cada vez que asomo o nariz nun escenario… son eu

Tamen estudiei: son licenciada en Arte Dramático pola RESAD, e estudiei diferentes tipos de danza, guitarra, percusión brasileira, guitarra e canto e voz. Empecei bailando; logo o teatro copou o espazo durante tempo, no ámito do teatro universitario gañei varios premios como actriz e como directora, e traballei con diferentes compañias do teatro profesional: Yacer Teatro, Rosas de Otoño, Ganas Teatro…

E estudando teatro empecei paralelamente coa música: traballando con moi diferentes formacións e grandes músicos: Unidos do Zum-Zueh, Orquesta Guayabera, Barataria Cuarteto, Serbal Duo…E tras o longo periplo de vida en Madrid voltei para a terra, o meu Ferroliño. E sego sendo eu, eugenia, muller nos 40… debuxando a traxectoria cada día novo…

Xosé Abeledo

Xosé Manuel Abeledo Castro naceu en Pontedeume no ano 1970. Electricista de profesión compaxina seu traballo coa súa outra paisón, a poesía, dende o ano 2013.A día de hoxe colabora en diferentes eventos culturais… Forma parte do grupo poético A porta verde do sétimo andar.  Participa en diferentes obras colectivas  «Aldeas sen Voz» do fotógrafo cántabro e premio Gold Award de Kodak,  Vicente Ansola (2016). «Alen do silencio»(2014). Retratos fotográficos «Remuiños de Olladas» Concello de Oleiros (2014). Próximamente saira á luz o seu primeiro libro.

Manolo Bacallau

“Manolo Bacallau” Ferrol, (A Coruña)

Nace en Ferrol, na barriada da Ponte de Caranza, ao pe do rio do Tronco…
Medra o calor da familia da súa nai Clementina, (traballadora da PYSBE), composta de avós e irmáns (mulleres e homes),

No ano 1973 embarcase nunha campaña a pesca do bacallau en Terranova que lle sirve para enfocar o que canta, escoita a Horacio Guaraní a Paco Ibañez a José Larralde, Atahualpa,e cantigas galegas na estupenda voz de Nando Caamaño (Ferrol)

No 76 forma parte do Grupo Xarabal xunto con amigas e amigos da pandilla. percorrendo con o mesmo, boa parte da xeografía galega e con actuacións puntuais na Suiza (Berna, Zürich, Ginebra) ou na Bretaña (Lorient).

De volta en Ferrol, traballa un tempo con Antón Varela na construción de gaitas e foles etapa na que grava xunto con él e a Orquesta Sinfónica de Madrid, la “Suite Romance” de Eliseo Parra, música para o Ballet Nacional de España.
Grava con Os Cempés o volumen 2 de Le Printemps de la Cornemuse, Morvan, (Francia) 1995 onde coñece a Paco Diez, (La Bazanca), con o que colabora no disco, Mas que un Oficio, no ano 1997.

No 2014 convidado polo grupo Canto D’Aquí, de Braga canta no Tributo ao Zeca, no Teatro Circo da cidade, algo que volve a facer no ano seguinte, no conservatorio de música Calouste Gulbenkian, acompañado pola guitarra de Cabe García, dentro da primeira edición da Semana Cultural, Convergências Portugal-Galiza.

Cristina Férnandez

Cris de la Maza (Cantabria 1979)

De origen pasiego trovador nací cuando cayó la primera nevada en el Sáhara y se celebraron las primeras elecciones municipales democráticas y pasé mi infancia y adolescencia en las Merindades. He estudiado y practicado lo que me ha hecho falta para habitar la vida: empresariales, agricultura y ganadería, comunicación, formación de adultos, gestión cultural  y en la actualidad antropología social. Desde muy jovencita escribo versos desde el corazón y la poesía me ayuda a disfrutar de esa desnudez del alma. He trabajado también en variadas profesiones, pero la más influyente ha sido la destilación de aguardientes; la alquimia de este oficio también me ha sido útil para la composición de versos y las experiencias humanas el alimento que nunca puede faltar en ellos.  

En 2013 autoedité un pequeño libro de poemas “Punto Cero”.

En los últimos años he tenido un estrecho contacto con las artes plásticas especialmente con el grabado calcográfico y que me gustaría seguir descubriendo.

Desde hace ya 15 años vivo en Narón y me gusta ir al Club de Lectura de poesía los lunes en Ferrol, asistir a los recitales que puedo y sobretodo disfrutar de todo lo que la vida me regala, rodeada de personas comprometidas con los demás.

www.crisdelamaza.com

David Rey Fernández

David Rey Fernández (Ferrol, A Coruña, España, 1985). Escritor. Licenciado en Derecho por la Universidad de Santiago de Compostela; abogado en ejercicio y mediador por el Consejo de la Abogacía Gallega. 

Ganador por unanimidad, en 2009, del XII Premio de Poesía Joven Antonio Carvajal, con el libro Las alas de una alondra madrugando (Ed. Hiperión). Poemas suyos han sido publicados en distintos medios nacionales y extranjeros: Suplemento cultural del diario ABC Color, Paraguay; La Poesía Alcanza, Argentina; Revista Literarte, Argentina; Piedra del Molino; El Alambique; Revista Aullido; Revista Almiar; Revista Palabras Diversas; Portal de Poesía…

Ana Cibeira

Tempo atrás poeta agora en profundo impass publicou Pintalabios (Toxosoutos, 2011), A morta (2012) e Papilas analógicas. Paisaxe sur text (Diminutos Salvamentos, 2014) iste último texto un experimento textual xunto a Davinia Martín Saornil e Elia Maqueda. Para vela tes que mirar dúas veces

Serxio Garcia

García Mc comeza rapeando letras propias con 13 anos. Ao pouco, aínda na adolescencia, pasa a formar parte do proxecto musical rapeiro Ghamberros, editando un traballo discográfico en 2004 ao remate desta aventura. É ademais un dos fundadores do Colectivo Hip Hop Dios Ke Te Crew en 2003. Dende o ano 2006 ata o 2016 participa activamente tanto en Dios Ke Te Crew como no proxecto de “Foliada Rap and Punk”Labregos do Tempo dos Sputniks así como na súa iniciativa en solitario. Ten a súa pegada en ducias de discos de grupos eclécticos da música galega contemporánea. Musicou poemas de Celso Emilio Ferreiro en clave rapeira e formou parte da Banda Fura Fura (Homenaxe ao Zeca Afonso). En 2012 edita ABAIXO E DE PÉ (VIR) realizando unha ampla xira de presentación tamén en México. Levou o seu Rap en Galego a lugares como Dinamarca, Guiné–Bissau ou Portugal. Entende a música como unha ferramenta máis de intervención social e ponte entre culturas. En Decembro de 2013 lanza ABAIXO E DE REMIX remesturas de Abaixo e de Pé a cargo dos produtores musicais galegos máis destacados. A comezos de 2016 sae á rúa “Libremente” traballo discográfico que da peche a unha década de andaina de Labregos do Tempo dos Sputniks. É un referente do Rap en Galicia o que o leva a estar traballando nunha nova iniciativa que comeza no Womex 2016 en Santiago de Compostela: A Nación Quilombo. Está a lanzar sinxelos con videoclip desde comezos de 2017. Ten alma de comunicador, de divulgador e de embaixador cultural ademais de ser educador independente impartindo Obradoiros e Conferencias de Cultura Hip Hop desde fai máis dunha década. El é García Mc.

Leo Arremecághona

o’leo, o cantante, o artista que progresivamente se foi convertendo en taberna como demostra ese apóstrofo nacional-popular, o ghicho de vigho que transitou por proxectos musicais tan variopintos coma os electro-agitprop Das Kapital, a orquestra revolucionaria mínima Labregxs do Tempo dos Sputniks e a multiforme recuaxe de cantautorxs Arremecághona’s Produçións, enfoca este 2017 desdobrado en monobandas: acústica (maletas, matrículas, pandeiretas, ponys…) c’o leo de matamá e eléctrica con arremecághona (bombo. pandeireta, caixa, charles) e ten a tentación só confesada perante salvaxes da poesía en abril sempre en abril sempre no ferrol de ferro de voltar á poesía pura e dura dende que en 2007 publicara Hai cu (Xerais, 07). O libro en cuestión está nun tris de que se chame Libre do libro e componse de poemas máis ben sucios e cotiáns en formato de ladaíña versolibresca descrida pero tranquilxs que rimando e arreneghando unha migha daquel xesto nihilista-dadá que o caracterizara. Só na X Semana da Poesía Salvaxe, aí serei un punk e despois xa verei:

Bakin Blues Band

Bakin’ Blues Band comienza su camino como formación de blues durante el 2008 en Santiago de Compostela

La formación base de la Bakin’ es el quinteto integrado por: Javier Turnes (Voz, guitarra); David “Tato” Vázquez (guitarra); David Prieto (bajo); Ale Casquero (piano); Lucas Ferrández (batería). Eventualmente puede ser completada por: Emilio King Bee (armónica) o con la sección de vientos formada por Manu Paino (TR), Martiño D. Mato (S) y Olivier Cano (SB).

        Dado Dada Jazz Club, Sala Capitol, Auditorio de Galicia, Fraggle Rock, Casa das Crechas, &c.) hasta ampliar progresivamente su radio de acción al resto de salas de Galicia, Madrid, Euskadi, Portugal, &c. A día de hoy, acoge en su historia actuaciones en el Festival BluesnoSil (Ourense) Festival de Blues y Jazz de Ribadeo, Festival da Zona Histórica de Chaves (Portugal), Feito a Man (Santiago), Festival de blues de Burlada (Pamplona), &c.; y en salas como el Jazz Club “Be-Bop” de Donostia, el blues-club “La Coquette” la Sala Moe o la sede de la Sociedad de Blues de Madrid (lugares a los que acuden, ya casi como tradición, en dos minigiras anuales junto al batería Pablo Bárez).

En ese tiempo, Bakin’ Blues Band comparte escena con músicos del blues y del soul reconocidos internacionalmente como Barbara Lynn,  Bonney Fields, Little Mike & The Tornadoes o Greg Izor; y también con como Edu Bighands, Emilio King Bee, los hermanos Bárez, Xulián Freire, Alex Caporuscio o Tonky de la Peña, entre otros.

En 2013 la Bakin’ presenta su primer disco titulado: Jumpin’ in a deep blue sea. A principios del verano de 2014, la Bakin’ vuelve al estudio para grabar, mediante sistemas analógicos, su EP titulado: It’s always party time at home. y son finalistas en los II Premios Galegos da Música.

Diríamos que el poderío de esta formación estriba precisamente en la potencia de unos directos que han cosechado ya, una intensa y duradera acogida de un público consolidado que goza escuchando esa enérgica mezcla de blues de Chicago, rumba, soul y boogiewoogie.

Paco Ibáñez

PACO IBÁÑEZ “VIVENCIAS”

Paco Ibáñez, la voz de los poetas, el humanista, el artista comprometido, presenta “Vivencias” un viaje a través de las canciones que han marcado su trayectoria artística y su vida. La première fue en en uno de los teatros más emblemáticos de París, el Théâtre des Champs- Élysées, los conciertos han continuado por América Latina (Chile, Uruguay, Argentina…), Barcelona, Sevilla, Bilbao, y por distintos Festivales Internacionales: Lyon -Festival Les nuits de Fourviere, Biarritz -Festival de cine, Sète -Festival Voix Vives de Mediterranée en Mediterranée, Vaison-la-Romaine -Festival au Fil des Voix, Arles -Les Suds à Arles, Festival Internacional de Poesía de Lima (Perú), Teatro Nuevo Apolo de Madrid (mayo)…

Vestido de negro, guitarra en mano y rodeado de excelentes músicos, sobre un escenario de bella y sobria escenografía , Paco Ibáñez nos regala canciones de amor, de puro existencialismo, de lucha y resistencia, envueltas en los ritmos de los instrumentos y la fuerza de la poesía.

Su voz abre para todos una puerta misteriosa y secreta, la silenciosa y deslumbrante entrada hacia la poesía…

¡la puerta de la libertad!

Duración: 120′ aprox., con entreacto de 20′

PACO IBÁÑEZ, voz y guitarra

Mario Mas, guitarra

Escenografía Frederic Amat

Sonido Jordi Salvadó

para más información:

www.aflordetiempo.com

Comparte

1 comentario en «Poetas»

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *